03 feb Individu, levensfase & generatie
Een vriend vertelde mij het volgende verhaal: Zijn zoon van 16 jaar was chagrijnig en mopperend thuis gekomen van zijn bijbaantje waar hij voor de derde keer had gewerkt. Hij beklaagde zich bij zijn ouders over de baas die hem constant vertelt wat hij moet doen en over de saaie en fysiek zware klussen. Mijn vriend ergerde zich en reageerde geïrriteerd met: “Ja, dat heet nou werken jongen…daarom krijg je ook betaald! Ik had vroeger een bijbaantje in de fabriek een uur fietsen van mijn huis, dat was pas afzien.” Ik vroeg mij later af: hebben we hier nou met een individueel-, levensfase- of generatieverschil te maken? Misschien wel een beetje van alle drie.
In mijn veld zie ik dat, vanuit beroepsdeformatie, sommige verschillen wel erg makkelijk worden toegeschreven aan de generatiekloof. Ik maak mij hier -eerlijkheidshalve- soms ook schuldig aan. Hoe meer je weet, hoe meer je weet hoe complex het is. Als je bijvoorbeeld kijkt naar sociaal gedrag dan zijn er grote individuele verschillen. De ene persoon heeft een extraverte persoonlijkheid en de ander neigt meer naar introversie. Qua levensfaseverschillen zie je dat pubers vaak met een grote en snel wisselende groep leeftijdsgenoten omgaan. Hoe ouder men wordt hoe kleiner en vaster de vriendenkring over het algemeen. Wat betreft generatieverschillen is gebleken dat de huidige jonge generatie meer competitie ervaart met hun peers dan mijn generatie op dezelfde leeftijd. Het is belangrijk om deze 3 krachtenvelden te onderscheiden. Ook op het werk.
Als organisatie en manager zul je voor alle drie de verschillen oog moeten hebben. Je hebt met individuen te maken, met geheel eigen wensen, talenten en valkuilen. Daarnaast heb je te maken met medewerkers die zich in een bepaalde levens- en beroepsfase verkeren. Terwijl de ene net aan z’n eerste baan is begonnen, gaat de ander met pensioen. De een krijgt z’n eerste kind, de ander een empty nest. Zo is er ook belang bij het rekening houden met ingrijpende persoonlijke uitdagingen zoals scheiding, IVF traject, mantelzorg, overgang etc. En daar bovenop zijn er generatieverschillen zichtbaar op de werkvloer die de individuele verschillen kunnen domineren zoals bijvoorbeeld de digitale vaardigheden van jongeren en de zelfredzaamheid van de oudere generaties. We zijn simpelweg geen mini me’s van elkaar. Vergeet niet de verschillen in gender, culturele achtergrond, seksuele oriëntatie, opleidingsniveau, politieke verkeur etc. Leidinggeven in deze dynamiek is geen sinecure.
Anderzijds geeft de verscheidenheid ongekend veel kleur aan het (werk)leven. En als we in staat zijn om de voorwaarden te scheppen om medewerkers, met alle verschillen die er zijn, te versterken, benutten en verbinden… dan behouden we een gezond, energiek en toekomstbestendige organisatie! En tegelijk hoor ik mijn vriend denken: “Wat een onzin allemaal, we moeten niet zo moeilijk doen en gewoon werken!” Hij en ik schelen maar 1 jaar. Toch vooral individueel verschil?
Artikel op LinkedIn